اگر وضعیت بدنی‌تان مناسبی باشد، افزودن فعالیت‌های شدید بدنی به تمرینات معمول‌تان باعث می‌شود زمان لازم برای ورزش کردن کاهش یابد و سلامت‌‌تان هم بهبود یابد.
اما اگر آمادگی بدنی کافی را ندارید، باید به تدریج شدت فعالیت بدنی‌تان را افزایش دهید..
افزایش شدت فعالیت بدنی بیشتر ممکن است خطر آسیب عضلات یا مفاصل را بالا ببرد، و همچنین ممن است تا حدودی احتمال نسبت دچار شدن به مشکل وخیم قلبی حین ورزش را هم افزایش دهد. این امر به خصوص درباره افرادی صادق است که به انجام فعالیت بدنی عادت نداشته‌اند و ناگهان ورزش کردن با شدت زیاد را شروع کرده‌اند (گرچه خطر کلی مرگ ناشی از بیماری قلبی در افرادی که ورزش می‌کنند نسبت به افرادی که ورزش نمی‌کنند، کمتر است)
اندازه‌گیری شدت ورزش
ساده‌ترین راه اندازه‌گرفتن این است که شدت هر فعالیت بدنی به رده‌هایی کلی مانند سبک، متوسط یا شدید طبقه بندی کنید.
با افزایش آمادگی‌بدنی‌تان، متوجه خواهید شد که برداشت شما از شدت یک فعالیت معین، برای مثال بالا رفتن از یک تپه مجاور- تغییر خواهد کرد.
جدول زیر تغییرات بدنی در هر رده شدت ورزش را تعیین می‌کند:
| شدت ورزش | احساس شما | علائم |
| سبک | راحتی | نفس کشیدن آسان است، بدن‌تان گرم می‌شود ولی هنوز عرق نکرده‌اید، می‌توانید صحبت کنید یا حتی آوازی هم بخوانید |
| سبک تا متوسط | متوسط به تقلا افتاده‌اید اما هنوز تمرین‌ها برای‌تان سخت نیست | نفس کشیدن آسان است، اندکی عرق کرده‌اید، صحبت کردن یا آواز خواندن برای‌تان ممکن است |
| متوسط تا شدید | واقعا به تقلا افتاده‌اید | نفس نفس می‌زنید، اندکی عرق کرده‌اید، در جملات کوتاه می‌توانید صحبت کنید، اما مجبورید بیشتر بر تمرین متمرکز باشید تا صحبت کردن |
| شدید | به شدت به تقلا افتاده‌اید، تقریبا همه توان‌تان را مصرف کرده‌اید | به شدت نفس می‌کشید، عرق کرده‌اید و صحبت کردن برای‌تان مشکل است |
اگر تازه یک برنامه ورزشی را شروع کرده‌اید، هدف‌تان را رسیدن به شدت متوسط قرار دهید (اگر دچار مشکلات قلبی یا معلولیت‌هایی هستید که فعالیت در حد متوسط را برای‌تان ناممکن می‌کند، به سادگی هر مقدار فعالیت که در توان‌تان است انجام دهید).
بعدها با کسب آمادگی بدنی متوجه خواهید شد که انجام تمرینات برای‌تان ساده‌تر شده است. هر گاه که انجام یک فعالیت برای‌تان ساده شد، طول مدت انجام تمرین یا شدت انجام آن را بیفزایید.
